Étrangler le temps + boléro 2
Versmelting en verscheurdheid
Als hommage aan de Franse choreografe Odile Duboc, presenteren Boris Charmatz en Emmanuelle Huynh een avond in twee delen. Het eerste deel, Étrangler le temps, is een vrije inspiratie op haar choreografie boléro 2. Charmatz en Huynh dansten het origineel tientallen keren als onderdeel van Dubocs Trois Boléros uit 1996. Voor deze extreem vertraagde variatie graven ze in hun geheugen en vertrekken ze van een uitgerekte versie van Ravels compositie.
« Je voulais étrangler le temps. » – Tatsumi Hijikata, La Danseuse malade
In het tweede deel hernemen Charmatz en Huynh het originele boléro 2. Duboc zei er zelf het volgende over: “In de tweede boléro bieden Charmatz en Huynh hardnekkig weerstand aan de voortstuwende kracht van de muziek. Samengebald op één punt van de scène, hult het duo zich in de muziek, zonder er zich door te laten meeslepen. Traag boetseren ze een gemeenschappelijke substantie, opgebouwd uit overgave en tederheid, uit aantrekkingskracht, verlangen, versmelting en verscheurdheid.”
Étrangler le temps
loosely inspired by boléro 2 (excerpt of the show by Odile Duboc and Françoise Michel, 1996) | danced by Boris Charmatz, Emmanuelle Huynh | set design and light Yves Godin | sound Olivier Renouf
boléro 2
excerpt from the three boléros by Odile Duboc, 1996 | concept Odile Duboc, Françoise Michel | choreography Odile Duboc | danced by Boris Charmatz, Emmanuelle Huynh | music Boléro by Maurice Ravel (RAI Symphony Orchestra of Milan under the direction of Sergiu Celibidache) | co-production Contre Jour Centre chorégraphique national de Franche-Comté à Belfort, La Filature Scène nationale de Mulhouse, Théâtre de la Ville-Paris, Centre Jean-Renoir Scène nationale de Dieppe, La Coursive Scène nationale de La Rochelle
Op 10/02 vindt er een nagesprek plaats.