Bouwstenen van deze voorstelling zijn onder meer de dialogen van de Engelse toneelauteur Dennis Kelly, een dof gegrom dat het gevoel van onbehagen in onze maatschappij uitdrukt. Hierboven zullen zich stemmen verheffen, zoals die van de personages van de Egyptische schrijver Alaa El Aswani. Ze spreken over corruptie, en over het economische, sociale en religieuze keurslijf waarin ze gevangen zitten. Ze verweven zich met stemmen uit het werk van de Palestijn Mahmoud Darwish of de Syrische toneelschrijver Saadallah Wannous, opwellingen van wilde hoop en tegelijkertijd uitingen van gezamenlijke onmacht.