Rococo
Een ode aan de verwondering
Sinds 1997 maakt Hotel Modern beeldende voorstellingen die opvallen door hun inventiviteit, materiaalgebruik en rijkdom aan details. Zo wordt de Eerste Wereldoorlog uitgevochten op een miniatuurslagveld met soldatenpoppetjes en bomen van peterselie. Of wordt het hectische leven in een metropool teruggebracht tot een stad waarin broodjes als auto's langs kartonnen dozenhuizen rijden.
Vorig jaar was dit Nederlandse gezelschap te gast met het beklijvende Kamp, waarin het leven in Auschwitz verbeeld werd op een grote maquette met duizenden poppetjes. Het onderwerp was gruwelijk, maar de manier waarop de spelers met de poppetjes in de weer waren had iets van de geconcentreerdheid en onbeholpenheid van spelende kinderen.
Dat kinderspel staat ook centraal in Rococo, een luchtigere voorstelling die het leven centraal stelt. De scène is één grote rommelzolder, vol plastieken schedels, dozen en oude kleren. Twee spelers met berenmaskers zijn blijkbaar pas in deze wereld terechtgekomen en beginnen hem te verkennen en naar hun hand te zetten met een ongebreidelde nieuwsgierigheid, die omslaat in perversie. Van ontstoppers en isolatiemateriaal worden mannetjes gebouwd. Schaamteloos laten ze de plastic schedels tongzoenen, maken ze met poppetjes live miniatuurpornofilmpjes en spelen ze lange tijd met een door één van hen vers gelegde drol. Deze twee wezens, half kind, half dier, dwalen door een freudiaanse wereld voor het verbod van de vader zijn intrede deed. Een wereld zonder sociale conventies, die in een sterk slotbeeld zijn onschuld verliest.
Vingercamera’s en maquettes spelen dit keer niet de hoofdrol. Rococo is een ode aan de nieuwsgierigheid en de verwondering. Aan die ene blik die van een vuilnisbelt kunst maakt.
Rococo werd geselecteerd voor het Nederlandse theaterfestival TF-1: "Onderzoekend, naïef èn heel geestig laten ze hun scheppingsdrang botvieren op alle voorwerpen die ze in de puinhoop terugvinden." (Juryverslag)
constructed and performed by Pauline Kalker, Arlène Hoornweg, Herman Helle | music & sound Arthur Sauer | design masks Kirsten Hutschemakers | interior design masks Wim Groen | foam objects Barbara Witteveen | production assistant Heleen Wiemer | set assistant Stefan Gross | lighting design thanks to Maatschappij Discordia | technique Joris van Oosterhout, Saskia de Vries | subsidies Ministerie van OC en W, gemeente Rotterdam
