Eet smakelijk

Als ik alle Joden, inclusief mezelf, zou opeten is mijn angst eindelijk verteerd!
Ik draag deze prachtige mensen dan voor eeuwig in me en raak ze nooit meer kwijt.
Nog mooier: wij krijgen anderen en mijzelf nooit meer kapot.

Schuif aan bij de bar mitswa-maaltijd van de Nederlands-Israëlische theatermaker Ilay den Boer. Ga samen met zijn moeder, twintig gasten en een gigantische geschiedenis op zoek naar de betekenis van het Joods zijn in het hier en nu. Deze solo is zijn eerste in een reeks voorstellingen over de Joods-Israëlische identiteit en de vraag waarom een thuis zo belangrijk is.

Tijdens deze voorstelling wordt een volledige maaltijd gereserveerd! Je hoeft dus niet op voorhand te eten. Er kunnen slechts 19 personen per keer de voorstelling bezoeken.

Ilay den Boer (1986) studeerde twee jaar aan de Amsterdamse Hogeschool voor Kunsten. Met Eet smakelijk maakte hij zijn eerste voorstelling in de reeks Het Beloofde Feest. In deze reeks neemt Ilay zichzelf, zijn familie en daarmee de staat Israël en de joodse geschiedenis onder de loep. In dit onderzoek doet hij een poging het onbenoembare van een oorlog te benoemen, de ongelofelijke complexiteit van de joodse geschiedenis, de joodse identiteit bloot te leggen en te ontrafelen. De mensheid, en dus ook het publiek, wordt bevraagd op zijn verantwoordelijkheid in deze wereld.

Pers:
Wat als een gezellig en smakelijk samenzijn begon, vreet zich pijnlijk een weg naar binnen. Stil en ontroerd loop ik met een hoofd vol vragen, de vrieskoude avond in.
De Limburger

Ilay den Boer maakt zich kwetsbaar en dat is in hem als persoon te prijzen. Den Boer is jong en flexibel genoeg om ons naar een ververvolg te mogen doen uitzien.
De Trouw

“Als de theatergeschiedenis in de Nederlanden samen te vatten valt als een gestage evolutie naar meer naturel en geloofwaardig contact, lijkt nu een nieuwe fase aangebroken. In de jaren 60 ontdekte men het lichaam van de reciterende acteur, in de jaren 70 trad hij de wereld buiten het theater in, in de jaren 80 werden non-acteurs en het principe ‘’real time real action’’ van de performance geleend en in de jaren 90 braken ook de tekstcollectieven in het zog van Discordia door hun rol, op zoek naar persoonlijkheid. Onze jaren 00 worden ooit die van de afbraak van het podium zelf, van de acteur als mens tussen en met de mensen. Ilay den Boer dient je eten op, welhaast de sleutelhandeling van deze algehele tendens naar contact, nabijheid, interactiviteit, locatieontvangst, solo -en zintuiglijk theater. Acteurs worden stewards van evenementen.’‘
Wouter Hillaert, De Theatermaker