In zijn boek Terug naar Reims combineert Didier Eribon een autobiografische vertelling met een krachtige, sociologische analyse. Door in zijn eigen familiegeschiedenis te duiken, gaat hij na hoe het klassensysteem hun levensloop heeft beïnvloed en nog steeds beïnvloedt.

Voor het eeuwfeest van de Groote Oorlog worden kosten noch moeite gespaard. Nochtans heeft 'de oorlog die een eind zou maken aan alle oorlogen' zijn belofte niet waargemaakt. Verre van. Het gaat nog steeds van de ene wapenstilstand naar de volgende wereldbrand. Wat valt er dan zo nodig te herdenken – en vooral waarom?

Welkom in Kakfontein, waar het koninkrijk in duigen ligt. Met The Last King of Kakfontein reageert Boyzie Cekwana op de opkomst van populistische machthebbers in zijn eigen Zuid-Afrika en in de rest van de wereld. Het is een reflectie op een wereld in verandering, die ten onder gaat aan een gebrek aan ideeën.

Zes acteurs op scène en maar één solo. Er zijn geen hoofd- of bijrollen, maar zes gelijktijdige interpretaties van hetzelfde script. Hoe strikt houdt elke acteur zich aan de regieaanwijzingen? Gunnen ze elkaar een plek in de spotlights? Het Script zoomt tegelijkertijd in op de existentiële eenzaamheid die je in een groep kan ervaren. Hoe kan je zo op elkaar lijken en toch zo ‘naast elkaar leven’?

'Wie verdient het om te worden opgejaagd?' 'Wie kan je straffeloos doden?' Eeuwenlang hebben grote Europese denkers – van Aristoteles over Voltaire tot Hegel – geprobeerd om systemisch geweld tegen ‘de ander’ te rechtvaardigen. Geïnspireerd door Westerse mythologie en workshops met ervaringsdeskundigen in en buiten Europa, onderzoekt Simple as ABC #3: The Wild Hunt het historische DNA van een steeds voortrazende mensenjacht.

Een filantroop met een joekel van een vooruitgangsgeloof en een spraakgebrek bouwt een schip. Er is een fameuze kromming in de ruimtetijd, er is een meisje dat even genoeg heeft van de Messias en er is een in de ruimte verloren detective waar niemand nog naar zoekt.  The Tip of the Tongue tracht de wereld niet in kaart te brengen: ze tekent een andere kaart. En dat alles in 11 dimensies, met 11 fabels, in zes keer 11 minuten.

De deelname aan de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003 betekende het eerste Japanse militaire engagement sinds WO II. Historische vredesbetogingen in Tokyo volgden, tussen de manifestanten heel wat jongeren. In Five Days in March delen enkele personages hun hoogstpersoonlijke bekommernissen. Het beeld dat zij je geven van het alledaagse, private leven in Tokyo contrasteert met hun publieke deelname aan de betoging. Met deze herwerking van zijn originele creatie uit 2007 (toen te zien in de Kaaistudio's) schetst Toshiki Okada een generatie jongeren die het spoor bijster is.

Juli 1968. Het legendarische Paradise Now van The Living Theatre gaat in première in Avignon. De spelers proberen een revolutie te ontketenen door het publiek in een staat van paraatheid te brengen. Een halve eeuw later gaat Michiel Vandevelde op zoek naar de restanten van de erfenis van mei ‘68. Openen er zich nieuwe toekomstperspectieven wanneer dertien jongeren een halve eeuw geschiedenis scannen in een wilde choreografie van iconische beelden?