Rain (2001) is een van Anne Teresa De Keersmaekers meest wervelende voorstellingen, gemaakt op Steve Reichs Music for 18 Musicians. Zeven vrouwen en drie mannen laten zich meeslepen door een onstuitbare gezamenlijke energie. Een bruisend netwerk van ademhaling en snelheid verbindt hen, net als de bijzondere kameraadschap die voorbij de vermoeidheid ontstaat.

Heeft stem een gender? Zowel gebruik makend van drag, vogueing, striptease, YouTube-tutorials als het triadisch ballet van Oskar Schlemmer, proberen zeven lichamen en nog veel meer objecten nieuwe constellaties uit, als surrealistische ready-mades. Met veel ironie toont de voorstelling genderidentiteiten op een hyper-stereotiepe manier, om ze vervolgens weer te ontmantelen.

In haar eerste creatie voor een mannelijke danser gebruikt de jonge Canadese choreografe Daina Ashbee herhaling om een vorm van trance en trans­formatie te bereiken. Ze traceert de vormen van kwetsbaarheid die gender overstijgt. Performer Benjamin Kamino geeft zich over aan het uiterst precieze, steeds maar ontwikkelende patroon. Waar ligt de scheidslijn tussen de rusteloosheid en de speelsheid van een naakt lichaam? Afgelopen jaar sleepte Ashbee een prestigieuze Bessie Award in de wacht!

Achterland (1990) is een scharniervoorstelling binnen Anne Teresa De Keersmaekers oeuvre. Het minimalisme en de overheersende vrouwelijkheid van de vroege Rosas-stukken maakten plaats voor een ambigu niemandsland waarin grenzen en tekens vervaagden. Afgelopen seizoen maakte de herneming van Achterland met een nieuwe generatie Rosas-dansers grote indruk: laat deze herkansing niet aan je voorbijgaan.

Waarom is het belangrijk om de gemarginaliseerde geschiedenis van feminisme in Roemenië en Oost-Europa voor het voetlicht te brengen? En wat kan dit betekenen voor ons collectieve, historische bewustzijn? Met een collage van feministische stemmen, artistieke gebaren, historische avant-garde en traditionele songs focust Eszter Salamon op Roemeense geschiedenissen.

Bijna 10 jaar na Zeitung (2008) gebruikten Anne Teresa De Keersmaeker en Alain Franco de bouwstenen van die voorstelling om er een nieuwe mee te maken: Zeitigung. Tegen de achtergrond van een veranderde wereld en doorheen de lichamen van acht jonge dansers actualiseerden ze hun eigen werk – samen met de jonge choreograaf Louis Nam Le Van Ho. Zeitigung keert terug naar de scène van het Kaaitheater, waar het in 2017 in première ging.

Shown and Told is een dynamische performance-collage, opgebouwd uit gestructureerde improvisatie en associatieve sprongen. Het is een ontmoeting tussen choreograaf en danser Meg Stuart en schrijver/performancekunstenaar Tim Etchells (Forced Entertainment). Samen gaan ze op zoek naar de relatie tussen beweging, beeld en het lichaam als performance-instrument.