Trajal Harrell belicht het moment in de dansgeschiedenis waar vrouwelijke artiesten de grenzen aftastten tussen amusement, erotische dans, en vroege experimenten in moderne dans. Hij laat CAEN AMOUR de vorm aannemen van een hoochie coochieshow. Met verleidelijke bewegingen lokken de schaars geklede ‘hoochies’ je richting backstage, om de festiviteiten aan de ‘coochie’- zijde te onthullen.

Charlemagne Palestine laat zijn strumming-techniek los op de Bösendorfer Imperial: een piano die acht volledige octaven omvat. Zijn instrument lijkt een gebeeldhouwd altaar uit knuffeldieren. Hij verheft die tot goddelijke schepsels of sjamanentotems, altijd in de buurt.

Caspar Western Friedrich combineert de verhalende kracht van de western met het dromerige verlangen van de Romantiek. Met als inspiratie de lonesome cowboy en de schilderijen en persoonlijkheid van Caspar David Friedrich, bouwt Philippe Quesne een atelier van landschappen op scène.

Met SSSSSSSSSSSS brengt Ieva Misevičiūtė een solo over overlevingsinstincten in de publieke ruimte, gebaseerd op Butoh-technieken. Initieel lijkt ze op een straatkunstenaar die een standbeeld speelt. De minutieuze bewegingen van haar levende sculptuur evolueren geleidelijk tot een choreografie.

In 2012 bezochten Karthik Pandian en Andros Zins-Browne de Atlas Film Studios in Marokko. Ze huurden een groep kamelen die ze probeerden te laten dansen tussen de oude filmdecors. Met Atlas Revisited blikken de kunstenaars terug op deze zoektocht naar een beeld van de vrijheid – met gloednieuw videomateriaal.

Met een jaarlijks terugkerende stedencyclus geeft het Nomadisch Kunstencentrum Moussem een inkijk in de hedendaagse Arabische samenlevingen en de dynamiek van hun steden. Van 2 tot 12 februari 2017 staat de Libanese hoofdstad Beiroet centraal. Beiroet is een van de meest gevarieerde en diverse steden van het Midden-Oosten. Tijdens dit festival zijn kunstenaars, relevante denkers en culturele actoren te gast die het verhaal van hun stad vertellen met hun werk.