Kinderen hebben een onstilbare honger naar ongewone weetjes met een hoog ‘crazy but true’-gehalte. In deze performance vormen kinderen tussen acht en elf jaar een panel van ‘experts’. Via een hoofdtelefoon krijgen ze een tekst ingefluisterd. Ze herhalen wat ze horen, en presenteren zo een groeiende lijst buitengewone feiten.

Caspar Western Friedrich combineert de verhalende kracht van de western met het dromerige verlangen van de Romantiek. Met als inspiratie de lonesome cowboy en de schilderijen en persoonlijkheid van Caspar David Friedrich, bouwt Philippe Quesne een atelier van landschappen op scène.

De Amerikaanse kwantumfysicus David Bohm gaat uit van de zelfregulerende werking van een groep mensen. Je denkt nooit alleen, maar bent altijd verbonden met het denken van anderen. Dit maakt een gesprek dé plek bij uitstek waar je de patronen van dit collectief denken kan onderzoeken en onderhouden – zonder gespreksleider.

Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot ging op onderzoek in een zoo, lag met een stemvork in de aanslag naast een snelweg, en ontdekte vogels in het bos die kettingzagen en ring tones imiteren. What Nature Says is een radiofone performance waarin je ideeën over wat mens, natuur en machine is langzaamaan op de helling komen te staan.

Syden betekent ‘Zuiden’ in alle Scandinavische talen. Het staat voor een Zuiderse vakantieplek die troost biedt als een utopisch toevluchtsoord. Muzikant en componist Niko Hafkenscheid, beeldend kunstenaar Hedvig Biong en cineast Pablo Castilla onderzoeken het mysterieuze, authentieke en perverse van dit parallelle universum.

Wat zegt de natuur ons? Myriam Van Imschoot bezocht een zoo, ging luisteren met een stemvork op de snelweg, ontdekte vogels die als kettingzagen klonken en ringtones imiteerden, ... Vijf performers – afkomstig uit de noise underground, de popmuziek en andere scenes – spelen de klanken na met hun stem. Je gelooft je oren niet.

Een groepje mensen trekt zich een week lang terug in een etalageruimte in het centrum van de stad. Zij praktiseren er alledaagse activiteiten: zitten, liggen, wandelen, staan, maken, zien, dansen en spreken. Als voorbijganger word je uitgenodigd om deel te nemen aan deze paradoxale retraite in de publieke ruimte.

Thing 001384 (Nohe) gaat over een glas-in-lood kunstwerk waarin een danseres wordt afgebeeld die een hula kahiko dans uitvoert. Het conflict speelt tussen de professionele fotograaf Kim Taylor Reece en de artieste Marylee Colucci. Reece beweert dat het glasraam gebaseerd was op één van zijn foto's van een huladans genaamd Makanani. In de rechtzaak uit 2006 'Reece v. Island Treasures' aan de US District Court in hawai moest rechter Seabright beslissen of Colucci voor haar glasraam de foto van Reece als basis gebruikt had of de folkloredans zelf.

Voor Burning Ice #7 brengt Agency een aantal 'dingen' bij elkaar waarbij gespeculeerd wordt over hoe de principes van het 'gemeengoed' kunnen worden binnengebracht in kunst en wetenschap. Thing 000773 focust op een dispuut over Pseudomonas, een genetisch gemodificeerde bacterie die gebruikt wordt bij het opruimen van olievervuiling.