Open Studios XL — Een speelse vertelling die meandert langs de sleutelmomenten uit het huwelijk van twee kunstenaars.

Open Studios XL — Deze workshop is een uitnodiging om samen te bewegen. De regels van de globale tango worden niet gerespecteerd en rollen worden speels omgekeerd. Iedereen die graag wil bewegen is welkom. Ervaring met tango of dans is geen vereiste.

Open Studios XL — Slime is een spannende verkenning van de relatie tussen tactiliteit en technologie in post-digitale tijden. In deze korte preview van Anastasia Guevels nieuwe solo ontstaat een plastische, bijna erotische symbiose tussen de performer op scène en haar digitale alter-ego.

De performance How not to be understood?  benadert kunst als een geest. Een geest die mensen omringt, beïnvloedt en op onvoorspelbare wijze aan hen verschijnt. Via videofragmenten, een stuk stof en zijn eigen lichaam, weet Marcos Simões je mee te nemen doorheen een spirituele aaneenschakeling van rituelen. Maak je klaar voor deze ontmoeting met kunst als onvormelijk wezen: een proces dat het onzichtbare aan het zichtbare verbindt, het eindige aan het oneindige, de ene aan de many.

Read the Room is de kick-off van een tweejaarlijkse samenwerking tussen Mophradat en Kaaitheater. Drie dagen lang ben je welkom voor een programma rond ‘de moeder’. Op de tweede dag van het festival kan je het werk zien van Anouchka Oler Nussbaum, Alaa Abu Asad & Bekriah Mawasi en Noor Abed.

يشكل «جس نبض» النسخة الأولى لمهرجان متعدد المجالات تنظمه «مفردات» بالتعاون مع «مسرح كاي» سيُجرى كل سنتين على مدى ثلاثة أيام.                                                                                                                                

Wat spreekt meer tot de verbeelding en is tegelijk ongrijpbaarder dan de liefde? Niemand weet precies wat het is en toch bepaalt het in grote mate onze levens. Na Marguerite Duras en Elfriede Jelinek, gaat Maatschappij Discordia te rade bij Susan Sontag (1933-2004). Is ‘de liefde’ slechts een beeld dat ons massaal misleidt? Bestaat echte liefde?

Taking its title from the poem by Wallace Stevens, 13 Ways of Looking at a Blackbird is composed of a series of attempts of looking and being looked at. Apiyemiyekî? is a cinematographic portrait that departs from the archive Casa da Cultura de Urubu where over 3.000 drawings made by the Waimiri-Atroari, a people native to the Brazilian Amazon, during their first literacy excersises, are kept. During these literacy exercises, the most recurrent question posed by the Waimiri-Atroari was: why did Kamña (“the civilized”) killed Kiña (Waimiri-Atraori)? Apiyemiyekî? (Why?). 

The Tokyo Palestine Collection is a multi-faceted archival project that looks closely at an archival collection safeguarded by a Japanese solidarity group in Tokyo. The project explores the production of images and narratives in the framework of international solidarity between Japan and Palestine from the 1960s to the 1980s. The collection includes two dozen 16mm films, tens of Umatic tapes, dozens of posters, and more. The first output of the project is focused on an essay film and several publications. Based on extensive interviews and archival research, the films from the collection become juxtaposed to other archival images from Japan, reclaiming the imaginary of an international solidarity movement.

The main character of Landscapes of Resistance, Sonja, was one of the first female partisans in Yugoslavia and helped lead the resistance in Auschwitz. When we initially encounter her in Landscapes of Resistance, she is a friendly elderly lady with a playful cat on her lap. This is the start of an exceptional journey through her memories of revolutionary books from her student days, her wedding to a communist, the resistance against the German occupiers and her torture after capture as a communist and anti-fascist fighter, right the way through to her escape from the concentration camp. It is an unorthodox documentary: personal and political, sober and lyrical, crystal clear and intimate.

In a rather cranky interview with Mediapart recently, Jean Luc Godard, explaining his critique of the news outlet, said: “A fact is something that happens. But we mustn’t forget that it’s also something that doesn’t happen … as far as I’m concerned, what doesn’t happen between us today is much more important than what does happen.”  This wouldn’t be a terribly profound socio-epistemological point except for the caveat: “Living through it is another matter.” What does it mean to live through what is not exactly happening? What kind of story can one make of it? What kind of scene does it entail? A talk by Avery F. Gordon on the writing challenges attendant on trying to assess the balance of political forces in the crisis-ridden Euro-American capitalist world.