Stel je een toren voor van ontelbare lampen en lichtbronnen. Hij komt zoemend, krakend en knetterend tot leven op het ritme van schakelgeluiden. Vernoemd naar de lichtontwerper Bruno Pocheron, brengt BRUNO danssequenties samen die schommelen tussen figuratie en abstractie, waarbij drie dansers hun bewegingen uitproberen alsof het kleren zijn: elke aanraking, elk gebaar, al is het vluchtig, is voor altijd ingeprent.

Hoe maak je duisternis tastbaar? Welke andere werkelijkheden, ontmoetingen en verbindingen worden mogelijk in het donker? gone here (yet) to come is een onderzoek naar de materialiteit van duisternis en hoe die in relatie staat tot de ruimte. Door de theatrale ruimte en tijd steeds dieper uit te graven, komen verloren herinneringen bloot te liggen. Laat je mee leiden door deze schimmen in het donker, en ontdek andere dimensies van de wereld zoals we die eigenlijk kennen.

Untitled 14 KM onderzoekt hoe de hedendaagse kunstwereld linken legt tussen kunst en identiteit, en specifiek de Arabische identiteit. Youness Atbane ensceneert een gesprek tussen verschillende fictieve personages: een Arabisch-Andalusische dichter, een directeur van een museum voor hedendaagse kunst, een curator, en een kunstenaar. Deze personages proberen een expo op poten te zetten die ‘het modernisme’ analyseert via poëtische geschriften uit de Andalusische Arabische tijd, en de kunstwerken van enkele hedendaagse Arabische kunstenaars.

Nora Turato points a selfie-cam at today’s hectic internet culture. She exposes the fears that are at the root of our society’s shortening attention span. Her monumental installation in cold, black steel suggests that our ‘totally wired’ state of mind may be far more institutionalized than we think.

Als we steeds meer, sneller en oppervlakkiger taal consumeren, kunnen we dan nog instinctief en emotioneel met taal omgaan? Om die vraag te beantwoorden roept PRICE de hulp in van beweging en muziek. Samen met producer Cecile Believe, pianist Sebastian Hirsig, fashion label BARRAGÁN en fotograaf Mirjam Graf, houdt hij je in de ban van zijn lichaam en stem. Je staat mee op scène, terwijl de soundtrack van hemelse ambient naar duistere tribal vloeit – en weer terug.

In dit eerbetoon aan Ian White (1971-2013) onderzoekt Jimmy Robert de werelden van disco en dood. Verwacht je aan een kritische meditatie over de erfenis van de jaren 80 – van aids over activisme tot gender en ras.