Ivo Dimchev kan niet ontbreken op de Performatik-affiche: de exuberante performer miste nog geen enkele editie. Als publiek vervul je wel vaker een essentiële rol in zijn performances, zoals bij P-Project (dat hij toonde tijdens Performatik13) en FB Theater. Deze keer brengt hij z’n gloednieuwe Selfie Concert: haal je telefoon boven… want zonder selfies geen concert!

Nora Turato points a selfie-cam at today’s hectic internet culture. She exposes the fears that are at the root of our society’s shortening attention span. Her monumental installation in cold, black steel suggests that our ‘totally wired’ state of mind may be far more institutionalized than we think.

Tijdens deze lecture performance heeft Pieter van Bogaert het over het eerste hoofdstuk van zijn project Fort Beau. Langzaamaan wordt dit een verhaal over schoonheid zonder eind.

The Senders is een immersieve, synesthetische ervaring die je de werkelijkheid op een ongeziene manier laat beleven. Is er een nieuwe wereld mogelijk voorbij de economische en ecologische crisis?

Bryana Fritz de rol aan van een amateur-hagiograaf. In vier verschillende portretten maakt Fritz een performatieve collage gebaseerd op vrouwelijke middeleeuwse heiligen en de manieren waarop ze hun ingesloten en beknotte levens, overlijdens en passies ondergraven. Door haar fysieke en digitale lichaam aan heilige echo's uit het verleden te onderwerpen, ontleedt ze en maakt ze gebruik van de middelen die een lichaam vorm geven.

Hoe laten kunstenaars het verhaal dat ze willen vertellen, bepalen of ze een film, sculptuur, schilderij, installatie, choreografie of voorstelling maken? Welke onderhandelingen maken ze wanneer ze zich verschillende discipline gebonden specialismen eigen maken? Hoe spelen ze met de ruimtelijke en temporele parameters die daaraan gekoppeld zijn? Wat is de politiek van indisciplinaire praktijken?

In 2009 schreef Nina Power het boek One Dimensional Woman, over de hedendaagse portrettering van vrouwen. Sinds het verschijnen van het boek kwamen de #MeToo-beweging en andere, prangende feministische vragen op tafel terecht. Hoe blikt Nina Power vandaag – op Internationale Vrouwendag – terug op haar boek en oproep van toen?

The School of Speculative Documentary is een interdisciplinaire ontmoetingsruimte die het documentaire gebaar bevraagt. Aan het woord zijn makers, die het hebben over onzekerheid en giswerk, om in het reine te komen met de niet te dichten gaten in hun werk en de morsige werkelijkheid.

Een café in Damascus. Een jonge vrouw begint plotseling te vertellen. Ze werd willekeurig gearresteerd aan het begin van de Syrische Revolutie en werd jarenlang gevangen gehouden door het regime. Vanaf haar vrijlating trekt ze door de cafés, restaurants en bars van de Syrische hoofdstad om het stilzwijgen te doorbreken over de onmenselijke omstandigheden in de gevangenis en de verdwijning van duizenden vrouwen.