WORKING TITLE FESTIVAL — The Horror Garden is een ‘investigative workshop’ over de relatie tussen mensen en planten en stelt een aantal belangrijke zaken in vraag. Wat kunnen we leren over onszelf als we planten beschouwen als the significant other en tot welke vormen van horror kan dit leiden ? Wat gebeurt er als planten zich uit de achtergrond van onze huiskamers losrukken?

Nu lichamen meer en meer de musea innemen, kiest choreograaf en filosoof Noé Soulier voor een omgekeerde beweging: wat als niet de lichamen maar de kunstwerken zich aanpassen aan een nieuwe ruimte? In Performing Art kijk je naar een twintigtal kunstwerken uit de collectie van het Centre Pompidou. Niet al wandelend door een museum, maar vanop je theaterstoel.

Ivo Dimchev kan niet ontbreken op de Performatik-affiche: de exuberante performer miste nog geen enkele editie. Als publiek vervul je wel vaker een essentiële rol in zijn performances, zoals bij P-Project (dat hij toonde tijdens Performatik13) en FB Theater. Deze keer brengt hij z’n gloednieuwe Selfie Concert: haal je telefoon boven… want zonder selfies geen concert!

Als we steeds meer, sneller en oppervlakkiger taal consumeren, kunnen we dan nog instinctief en emotioneel met taal omgaan? Om die vraag te beantwoorden roept PRICE de hulp in van beweging en muziek. Samen met producer Cecile Believe, pianist Sebastian Hirsig, fashion label BARRAGÁN en fotograaf Mirjam Graf, houdt hij je in de ban van zijn lichaam en stem. Je staat mee op scène, terwijl de soundtrack van hemelse ambient naar duistere tribal vloeit – en weer terug.

Danser/choreograaf Ula Sickle brengt een gloednieuwe intieme geluidsperformance in de monumentale traphal van WIELS. Geflankeerd door zangeres Fabienne Seveillac, volgt ze een uitgepuurde partituur voor lichaam en stem.

Fourfold (Autonomous Scenography) is een generator van scenografieën, een machine die telkens andere beelden maakt. Beeld, geluid, taal en licht willen hier niet zozeer iets representeren, maar in alle vrijheid een werkelijkheid produceren.

The Monastery nodigt je uit tot de Bardo States: momenten waarop de grens verdwijnt tussen dood en leven, tussen de limieten van het lichaam, wankelend op de grens van het onbekende. 

Oorspronkelijk was Monumental een film over monumenten, standbeelden en gedenktekens in de openbare ruimte. Die monumenten liet Jocelyn Cottencin tot leven wekken door 12 performers: de verstarde vormen van de beeldhouwkunst veranderden zo in een verhaal. Hoe kun je spel en tijd brengen in de onbeweeglijke ruimte van het collectieve geheugen?

Welke thematische lijnen kun je trekken tussen kunst en zorg? De expo Through Art We Care toont de trajecten van tien IN/FINITY-kunstenaars die drie jaar lang in residentie werkten in het palliatief en supportief dagcentrum TOPAZ.