WORKING TITLE FESTIVAL — We zijn het resultaat van oneindige reflecties, zoals een regenboog. Deze mobiele instal­latie weerspiegelt – letter­lijk – onze verschillen en meervou­dige identi­teiten. Geïnspireerd door The Conference of the Birds van de Perzische dichter Farid ud-Din Attar, reflec­teert Nazanin Fakoor over de mythe van een eendui­dige nationale identi­teit en de viering van het verschil.

Een jaar lang werkte Decoratelier Jozef Wouters samen met Open Kunstenhuis Globe Aroma aan Underneath Which Rivers Flow. Een groep vrouwen en mannen – bouwers, dichters en dromers – kwam wekelijks samen in Decoratelier in Molenbeek. Samen bouwden ze er verhalen, een geheime tuin vol wormgaten naar onvermoede werelden.

Deze voorstelling verhuist naar seizoen 2019-2020 wegens productionele redenen.

Schwalbe wil je graag uitnodigen voor hun Nieuw Werk, dat op dit moment nog niet is, nog sluimert op een onzichtbare, intieme plek, nog gemaakt gaat worden en nu zorgvuldig naar woorden zoekt om zich aan u voor te stellen.

Ivo Dimchev kan niet ontbreken op de Performatik-affiche: de exuberante performer miste nog geen enkele editie. Als publiek vervul je wel vaker een essentiële rol in zijn performances, zoals bij P-Project (dat hij toonde tijdens Performatik13) en FB Theater. Deze keer brengt hij z’n gloednieuwe Selfie Concert: haal je telefoon boven… want zonder selfies geen concert!

Drummer Will Guthrie en choreograaf Mette Ingvartsen treden voor het eerst samen op. Je omcirkelt het speelvlak, waarin het drumstel, een bewegende lichtinstallatie en de lichamen van de performers de confrontatie met elkaar aangaan. 

Danser/choreograaf Ula Sickle brengt een gloednieuwe intieme geluidsperformance in de monumentale traphal van WIELS. Geflankeerd door zangeres Fabienne Seveillac, volgt ze een uitgepuurde partituur voor lichaam en stem.

Léa Drouet trekt naar Kanal, waar zes performers de periferie van een speelvlak als experimenteerruimte opzoeken. De scène wordt een laboratorium voor de vorming en ontbinding van sociale groepen. Lichamen en objecten vinden oneindig veel nieuwe combinaties en dicteren alternatieve regels van sociale in- en uitsluiting.

body as oracle, a trance, a rhythmic interface, an atmosphere, a landscape with the texture of my current mental state. a dance informed by everything and everyone i have ever encountered, seen, heard, felt, been beside that has become part of me, as i try to identify my own voice. and then see if i can stand it. nothing ever really goes away.

Oorspronkelijk was Monumental een film over monumenten, standbeelden en gedenktekens in de openbare ruimte. Die monumenten liet Jocelyn Cottencin tot leven wekken door 12 performers: de verstarde vormen van de beeldhouwkunst veranderden zo in een verhaal. Hoe kun je spel en tijd brengen in de onbeweeglijke ruimte van het collectieve geheugen?

Welke thematische lijnen kun je trekken tussen kunst en zorg? De expo Through Art We Care toont de trajecten van tien IN/FINITY-kunstenaars die drie jaar lang in residentie werkten in het palliatief en supportief dagcentrum TOPAZ.