WORKING TITLE FESTIVAL — Binnen een reeks kleine composities worden lichamen met elkaar in relatie geplaatst. Ze spelen met gewicht en evenwicht, ze plaatsen tegengewicht en geven vorm aan de ruimte die zich tussen hen bevindt. In de kantlijn van de performance toont Wouter Krokaert ook het beeldend werk dat aan de basis hiervan ligt.

Een jaar lang werkte Decoratelier Jozef Wouters samen met Open Kunstenhuis Globe Aroma aan Underneath Which Rivers Flow. Een groep vrouwen en mannen – bouwers, dichters en dromers – kwam wekelijks samen in Decoratelier in Molenbeek. Samen bouwden ze er verhalen, een geheime tuin vol wormgaten naar onvermoede werelden.

Deze voorstelling verhuist naar seizoen 2019-2020 wegens productionele redenen.

Schwalbe wil je graag uitnodigen voor hun Nieuw Werk, dat op dit moment nog niet is, nog sluimert op een onzichtbare, intieme plek, nog gemaakt gaat worden en nu zorgvuldig naar woorden zoekt om zich aan u voor te stellen.

Ivo Dimchev kan niet ontbreken op de Performatik-affiche: de exuberante performer miste nog geen enkele editie. Als publiek vervul je wel vaker een essentiële rol in zijn performances, zoals bij P-Project (dat hij toonde tijdens Performatik13) en FB Theater. Deze keer brengt hij z’n gloednieuwe Selfie Concert: haal je telefoon boven… want zonder selfies geen concert!

Als we steeds meer, sneller en oppervlakkiger taal consumeren, kunnen we dan nog instinctief en emotioneel met taal omgaan? Om die vraag te beantwoorden roept PRICE de hulp in van beweging en muziek. Samen met producer Cecile Believe, pianist Sebastian Hirsig, fashion label BARRAGÁN en fotograaf Mirjam Graf, houdt hij je in de ban van zijn lichaam en stem. Je staat mee op scène, terwijl de soundtrack van hemelse ambient naar duistere tribal vloeit – en weer terug.

Danser/choreograaf Ula Sickle brengt een gloednieuwe intieme geluidsperformance in de monumentale traphal van WIELS. Geflankeerd door zangeres Fabienne Seveillac, volgt ze een uitgepuurde partituur voor lichaam en stem.

Drummer Will Guthrie en choreograaf Mette Ingvartsen treden voor het eerst samen op. Je omcirkelt het speelvlak, waarin het drumstel, een bewegende lichtinstallatie en de lichamen van de performers de confrontatie met elkaar aangaan. 

Léa Drouet trekt naar Kanal, waar zes performers de periferie van een speelvlak als experimenteerruimte opzoeken. De scène wordt een laboratorium voor de vorming en ontbinding van sociale groepen. Lichamen en objecten vinden oneindig veel nieuwe combinaties en dicteren alternatieve regels van sociale in- en uitsluiting.

Elke dag staan we op en gaan we weer slapen: twee uitersten die de oereenheid van onze levensduur bepalen. In deze performance stelt River Lin slaap als artificiële kracht in vraag. 

body as oracle, a trance, a rhythmic interface, an atmosphere, a landscape with the texture of my current mental state. a dance informed by everything and everyone i have ever encountered, seen, heard, felt, been beside that has become part of me, as i try to identify my own voice. and then see if i can stand it. nothing ever really goes away.