Nu lichamen meer en meer de musea innemen, kiest choreograaf en filosoof Noé Soulier voor een omgekeerde beweging: wat als niet de lichamen maar de kunstwerken zich aanpassen aan een nieuwe ruimte? In Performing Art kijk je naar een twintigtal kunstwerken uit de collectie van het Centre Pompidou. Niet al wandelend door een museum, maar vanop je theaterstoel.

Nora Turato points a selfie-cam at today’s hectic internet culture. She exposes the fears that are at the root of our society’s shortening attention span. Her monumental installation in cold, black steel suggests that our ‘totally wired’ state of mind may be far more institutionalized than we think.

body as oracle, a trance, a rhythmic interface, an atmosphere, a landscape with the texture of my current mental state. a dance informed by everything and everyone i have ever encountered, seen, heard, felt, been beside that has become part of me, as i try to identify my own voice. and then see if i can stand it. nothing ever really goes away.

In dit eerbetoon aan Ian White (1971-2013) onderzoekt Jimmy Robert de werelden van disco en dood. Verwacht je aan een kritische meditatie over de erfenis van de jaren 80 – van aids over activisme tot gender en ras.