De deelname aan de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003 betekende het eerste Japanse militaire engagement sinds WO II. Historische vredesbetogingen in Tokyo volgden, tussen de manifestanten heel wat jongeren. In Five Days in March delen enkele personages hun hoogstpersoonlijke bekommernissen. Het beeld dat zij je geven van het alledaagse, private leven in Tokyo contrasteert met hun publieke deelname aan de betoging. Met deze herwerking van zijn originele creatie uit 2007 (toen te zien in de Kaaistudio's) schetst Toshiki Okada een generatie jongeren die het spoor bijster is.

El Conde de Torrefiel is een van de recente revelaties van het Kunstenfestivaldesarts. Het duo uit Barcelona creëert steevast visuele performances waarin hyperrealistische tableaus clashen met scherpe tekst – een mix van geschiedenis, actualiteit en futurisme. LA PLAZA beschouwt het podium als plein: een publieke plek die tegelijk dagelijkse, banale bezigheden in het Europa van vandaag laat zien én verontrustend toekomstscènes verbeeldt.

‘Nergens ter wereld is er zoveel depressie en worden er zoveel medicijnen geslikt. We zijn een land van pijnstillers. Laten we elkaars pijnstiller zijn. En hoe installeren we dit? Via rituelen.’ De Zielhouderij – o.a. bezield door Jeroen Olyslaegers en zijn geliefde Nikkie Van Lierop – wil mensen met zichzelf én met elkaar helpen te verbinden.

In een prikkelend theatraal spel zoek je als publiek de grenzen op van het voorstelbare, voorbij wat waar, goed, of politiek correct is. Kunnen de meest vrolijke, vreemde, onwaarschijnlijke en wilde fantasieën een invloed hebben op de wereld die we samen delen? De inzet van het spel: tijd en ruimte maken voor onze eigen verbeelding.

Is Brussel complex? Zeker en vast. Bestuurlijk, cultureel, sociaal, economisch en demografisch is Brussel allesbehalve éénduidig. Maar deze complexiteit betekent niet dat je Brussel niet kan begrijpen of leren begrijpen. De zesde Nacht van de Kennis over Brussel neemt het stadsgewest opnieuw in zijn verschillende dimensies onder de loep.

‘Ze doen het nog steeds. En geen enkele man heeft ooit zijn excuses aangeboden voor het onterecht uitleggen van dingen waar ik verstand van had en hij niet.’ Historica, schrijfster en activiste Rebecca Solnit schreef over een probleem zonder naam dat ondertussen bekend staat als 'mansplaining'. Schuif tijdens je lunchpauze mee aan tafel voor een gesprek, onder begeleiding van de RoSa-experts.