Deze gecureerde Beckett-avond brengt een verrassende mix aan vormen samen: een monoloog door Johan Leysen; een wetenschappelijke lezing over geheugen, neurologie, machines en bewustzijn; een video-installatie met immersief (post-)apocalyptisch landschap; én een concert. Met dit parcours verkent Kris Verdonck zijn met Beckett gedeelde fascinatie voor technologie, en de toenemende strijd tussen mens en machine.

Voor deze ‘remake’ van Iemand van ons (2005) mobiliseert Tristero een doorgewinterde cast met véél levenservaring. Reinhilde Decleir, Mark Verstraete, Janine Bischops, Bob De Moor, Kristin Arras en Kris Smet klimmen samen in een groot bed, en praten over politiek, de liefde en het leven. Met een trefzeker gevoel voor humor tasten ze elkaar af, liggen ze te luisteren en te woelen en geven ze zichzelf bloot.

In 1994 schreef Jan Decorte zijn onnavolgbare theatertekst Bloetwollefduivel: een gitzwarte abstrahering van het ultieme stuk over het kwaad: Shakespeares Macbeth. body a.k.a. vertrekt vanuit deze iconische tekst, maar wil het kwaad bezweren en de neerwaartse spiraal ombuigen naar een extatische roes. Jan Decorte, Sigrid Vinks en het jonge multitalent Lisah Adeaga werpen hun body en soul in de strijd.

‘Money rules the world,’ hoor je wel eens. Is geld aansprakelijk voor wat er zich afspeelt in de wereld die erdoor wordt geregeerd? Kunnen we het ter verantwoording roepen voor de erbarmelijke situatie waarin veel mensen zich vandaag bevinden? Christophe Meierhans nodigt je uit mee te onderzoeken wat geld precies is en doet. Vorig seizoen ging hij in première met Trials of Money, nu brengt hij een herwerkte soloversie.

Landscape Orchestra zoekt een muzikaal antwoord op de vraag hoe we vertrek, reis en aankomst kunnen verbeelden. De voorstelling bezoekt de landschappen waar we doortrekken op weg naar beter en anders. Een reeks portretten toont mensen voor wie de wereld niet evident maar daarom niet minder poëtisch is.

Een klein genootschap van goedmenende intellectuelen kiest een doodgewone man uit, en stuurt die bezield, gemanipuleerd en begeleid het politieke landschap in. Stap één: de democratie uitbreiden. Stap twee: het ressentiment en het identiteitsfetisjisme te rusten leggen. Als een golem uit het slib van het magisch onderbewustzijn van Europa kruipt de lokvogel recht. En slaat zijn vleugels uit.

Onverbiddelijke winstlogica en technologische ontwikkelingen hebben de mens reeds gereduceerd tot wegwerpobject. De volgende stap is het onbewoonbaar maken van onze leefwereld. De nieuwe voorstelling van Kris Verdonk verkent onze fysieke en psychische staat van zijn in het licht van een naderende uitsterving. De dansers zijn vaak niet meer dan schaduwen in een landschap van opblaassculpturen, cello-noise en een robotdrum.

Kun je iets over de toekomst zeggen, al kijkend doorheen de lens van wat voorbij is? Michiel Vandevelde onderzoekt het verleden van de westerse moderne en hedendaagse dans, via sleutelfiguren zoals Isadora Duncan, Steve Paxton en Anna Halprin. In vijf speculatieve delen over het verleden, vanuit de toekomst, komt het heden onvermijdelijk aan bod. Choreografie wordt zo een vorm van science-fiction.