Een man beweegt voorzichtig tussen kartonnen decorstukken. Alles lijkt vredig in dit gestileerde paradijs, tot een plotse regenbui escaleert tot een vernietigende stortvloed. Een decennium na de première van BLESSED blijft Francisco Camacho zich vastklampen aan een wereld die al lang in puin ligt.

The moon is the moon is the moon ontmantelt de structuur van een danstrio en legt haar bouwstenen bloot. Net zoals in de schetsen die voorafgaan aan een schilderij, vertrekt de voorstelling vanuit verschillende perspectieven en houdingen. De afzonderlijke lagen die je in de choreografie ontdekt, nodigen uit tot een nieuwe manier van kijken.

Achterland (1990) is een scharniervoorstelling binnen Anne Teresa De Keersmaekers oeuvre. Voor het eerst schreef de choreografe specifiek dansmateriaal voor mannen én kregen muzikanten een centrale plaats op scène. Op de klanken van Györgi Ligeti en Eugène Ysaÿe maakten het minimalisme en de vrouwelijkheid van het vroege werk plaats voor een ambigu niemandsland waarin grenzen en tekens vervagen. Een herneming om naar uit te kijken!

Wat is geluk? In welke donkere en afgelegen hoeken moeten we ons individueel én collectief begeven om het te vinden? Samen met dansers van EnKnapGroup creëren Pavol Liska en Kelly Copper een bizarre, pijnlijke en hilarische horrorkomedie over de expansiedrift in het Wilde Westen – en al het geweld dat daar bij kwam kijken.

Geïnspireerd door barokke compositiepatronen, maakt Noé Soulier een werk voor vier dansers. Op de stuwende pianotonen van Bach en Johan Jakob Froberger  – componisten die steeds trachtten om muzikale retoriek te creëren – onderzoekt Soulier hoe we bewegingen waarnemen en interpreteren.

Wat als we na eeuwen van rechtop lopen, de verticaliteit weer loslaten? Deze vraag vormt het startpunt van de nieuwe creatie van Laurent Chétouane. Twee dansers en een danseres zoeken naar nieuwe evenwichten in een ontwrichte setting. Een violist begeleidt hen ondertussen live op scène met Bachs eerste vioolpartita in b-mineur.

Samen met vier jonge dansers uit Meknés en Casablanca, onderzoekt Youness Khoukhou het menselijk lichaam als onuitputtelijke bron van informatie – en als beeld dat slechts ontcijferd dient te worden. Hij toont lichamen die energie vasthouden, vormen en weer doorgeven, en zich zo een weg banen naar de verbeelding.

Een plant, een beker, een boek, een stoel, een lamp, een fles: dit waren de courantste bezittingen die bankiers uit hun kantoren op Wall Street droegen toen de financiële crisis toesloeg. Deze objecten vormen nu de basis voor een choreografisch duet dat de link tussen object, kunstmarkt en crisis ter discussie stelt. Met een humoristische kijk op de kunstwereld en zijn absurde geopolitieke uitdrukkingsvormen laten Youness Atbane en Youness Aboulakoul de logica van taal, beweging en beeld ontploffen.

Meg Stuart en beeldend kunstenaar Jompet Kuswidananto wagen zich aan een artistieke ontdekkingstocht doorheen collectieve herinneringen en fictieve trauma’s. Imaginaire en onzichtbare ruimtes – en de stemmen die ze tot leven wekken – vormen slechts enkele van de vertrekpunten voor een avontuurlijk onderzoek op onbekend terrein.