El Conde de Torrefiel is een van de recente revelaties van het Kunstenfestivaldesarts. Het duo uit Barcelona creëert steevast visuele performances waarin hyperrealistische tableaus clashen met scherpe tekst – een mix van geschiedenis, actualiteit en futurisme. LA PLAZA beschouwt het podium als plein: een publieke plek die tegelijk dagelijkse, banale bezigheden in het Europa van vandaag laat zien én verontrustend toekomstscènes verbeeldt.

Trials of Money maakt van de theaterzaal een rechtbank die nog niet bestaat. Beschouw dit als je uitnodiging om te zetelen in het Special Tribunal for Semi-Human Persons waarin het ding dat we doorgaans ‘geld’ noemen voor de rechter wordt gesleept. Kunnen we het verantwoordelijk houden voor de erbarmelijk staat van de wereld?

In een prikkelend theatraal spel zoek je als publiek de grenzen op van het voorstelbare, voorbij wat waar, goed, of politiek correct is. Kunnen de meest vrolijke, vreemde, onwaarschijnlijke en wilde fantasieën een invloed hebben op de wereld die we samen delen? De inzet van het spel: tijd en ruimte maken voor onze eigen verbeelding.

Gallop. Biography of a Body vertelt de bizarre levensloop van een lichaam. Dolores Bouckaerts tegenspeler is – via film en geluid – een snel en krachtig paard. De twee zijn elkaars tegengestelden tot aan de complete inwisseling toe, wanneer de cadans van zijn galop samenvalt met het ritme van haar hartslag.

Wat is geluk? In welke donkere en afgelegen hoeken moeten we ons individueel én collectief begeven om het te vinden? Samen met dansers van EnKnapGroup creëren Pavol Liska en Kelly Copper een bizarre, pijnlijke en hilarische horrorkomedie over de expansiedrift in het Wilde Westen – en al het geweld dat daar bij kwam kijken.

Tibaldus gaat aan de slag met Yvonne, Prinses van Bourgondië van de Poolse avant-garde schrijver Witold Gombrowicz. Als toeschouwer stap je mee in deze arena waarin zich een ware strijd afspeelt. Het absurde universum van Gombrowicz krijgt in de handen van deze jonge makers een frisse en speelse update!

Radouan Mriziga verkent de polyritmiek, een basisritme uit de Afrikaanse muziek. Door naar het sociale equivalent van deze bijzondere harmonie te zoeken, herinnert deze oefening voor twee dansers aan de noodzaak en de rijkdom van verschillen in een creatieproces.