In de 19e eeuw was het heel gebruikelijk om astronomische voorstellingen bij te wonen. In een tijdperk van reusachtige wetenschappelijke vooruitgang was het planetarium een toevluchtsoord voor zowel feit als fictie. De mix van hemelse en aardse kosmologische vertellingen gaven betekenis aan de positie van de mens en zijn technologie in een snel evoluerende wereld. Fast forward naar 2019. Pieter De Buyssers magisch-realistische vertelling begint in Argentinië, waar hij een lezing geeft over de schrijfster Letizia Álvarez de Toledo. Hoog tijd om de astronomische voorstelling in ere te herstellen! En waar anders dan in het Planetarium van Brussel?

Twee mannen – beiden op één of andere manier gevangen – willen zich voor een laatste keer goed laten gaan. Begin the Beguine is de laatste tekst die de legendarische cineast John Cassavetes schreef. De gitzwarte allegorie over liefde en dood lag meer dan 25 jaar in een kast bij de erven van Cassavetes. Totdat de Duitse uitgever S. Fischer Verlag aan Jan Lauwers vroeg de enscenering van dit meesterwerk op zich te nemen.

Laura van Dolron bouwt een safe space voor vragen in een laboratorium vol antwoorden. Bijgestaan door Willem de Wolf van de KOE en muzikanten Wilko Sterke en Frank van Kasteren, nodigt ze je uit vragen op te schrijven. Die vormen de basis voor een stand-up filosofisch theaterconcert vol poëzie, denken, doen, hoop en wanhoop… en uiteindelijk misschien een antwoord dat alle vragen overstijgt.

Deze voorstelling is helaas afgelast wegens ziekte van één van de acteurs.

Voor het eeuwfeest van de Groote Oorlog werden kosten noch moeite gespaard. Maar wat valt er dan zo nodig te herdenken – en vooral waarom? Aan de hand van citaten van politici, marketeers en re-enactors legt Thomas Bellinck de mechanismen achter het eeuwfeest bloot. Wat is precies het verband tussen herdenking, politiek, toerisme en big business?

Mokhallad Rasem en Kuno Bakker spelen op één avond negen kleine voorstellingen over negen grote thema’s, met als basis de ontmoeting tussen twee mannen en twee werelden. Het is een zoektocht van twee dolende zielen naar common ground. Een zoektocht die steeds een andere vorm aanneemt. Een rituele dans, een mislukte dialoog, een fragiel beeld.

De jonge regisseuse Lisaboa Houbrechts gaat de confrontatie aan met Hamlet. Ze kiest voor het vrouwelijke perspectief: de destructieve relatie tussen Hamlet en zijn moeder koningin Gertrude staat centraal. De parallel tussen de familienucleus uit het stuk en de daadwerkelijke familie op scène – Needcompany-lid Grace Ellen Barkey en haar twee kinderen – zet de spanningsboog van het stuk kracht bij.

Dertien kinderen, een theatermaker, een schrijver, een scenograaf en een kostuumontwerper verwelkomen je opnieuw in hun huis, na de première afgelopen seizoen. Ons huis lijkt op een walvis markeerde het eindpunt van een langdurige samenwerking tussen Inne Goris en Imelda Basisschool Molenbeek. Wat is de plek van kunst in het dagelijkse schoolleven?

Hem wacht. Hem wacht te lang. Hem kijkt maar ziet niets. Hem wilt. Hem zoekt.