De deelname aan de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003 betekende het eerste Japanse militaire engagement sinds WO II. Historische vredesbetogingen in Tokyo volgden, tussen de manifestanten heel wat jongeren. In Five Days in March delen enkele personages hun hoogstpersoonlijke bekommernissen. Het beeld dat zij je geven van het alledaagse, private leven in Tokyo contrasteert met hun publieke deelname aan de betoging. Met deze herwerking van zijn originele creatie uit 2007 (toen te zien in de Kaaistudio's) schetst Toshiki Okada een generatie jongeren die het spoor bijster is.

El Conde de Torrefiel is een van de recente revelaties van het Kunstenfestivaldesarts. Het duo uit Barcelona creëert steevast visuele performances waarin hyperrealistische tableaus clashen met scherpe tekst – een mix van geschiedenis, actualiteit en futurisme. LA PLAZA beschouwt het podium als plein: een publieke plek die tegelijk dagelijkse, banale bezigheden in het Europa van vandaag laat zien én verontrustend toekomstscènes verbeeldt.

Vlak voor zijn dood gaf de grootvader van Stefan Hertmans hem een paar volgeschreven oude cahiers. De auteur stootte op armoedige kinderjaren in Gent, gruwelijke ervaringen als frontsoldaat tijdens WO I, en een jonggestorven grote liefde. De jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem tot het schrijven van Oorlog en terpentijn. Nu maakt Jan Lauwers een theaterbewerking van het aangrijpende epos.

Wat is geluk? In welke donkere en afgelegen hoeken moeten we ons individueel én collectief begeven om het te vinden? Samen met dansers van EnKnapGroup creëren Pavol Liska en Kelly Copper een bizarre, pijnlijke en hilarische horrorkomedie over de expansiedrift in het Wilde Westen – en al het geweld dat daar bij kwam kijken.

Tibaldus gaat aan de slag met Yvonne, Prinses van Bourgondië van de Poolse avant-garde schrijver Witold Gombrowicz. Als toeschouwer stap je mee in deze arena waarin zich een ware strijd afspeelt. Het absurde universum van Gombrowicz krijgt in de handen van deze jonge makers een frisse en speelse update!

We leven in een tijdperk waarin menselijke activiteit een verregaande impact heeft op onze leefomgeving heeft. Toch onttrekken die transformaties zich vaak aan het oog – ze zijn letterlijk te groot of te klein voor onze zintuigen en verbeelding. Hoe kunnen we vandaag verhalen, esthetica’s en ervaringsruimtes creëren om reflexief en kritisch met die toestand om te gaan? Op zoek naar antwoorden laten David Weber-Krebs en Jeroen Peeters diverse hybride artistieke en theoretische interventies met elkaar resoneren in een performatieve setting.

Samen met Sunn 0)))-stichter Stephen O’Malley trok Gisèle Vienne naar Java en Bali om zich onder te dompelen in een magische wereld van performatieve rituelen. Hun ontmoeting met muzikant Wukir Suryadi, stichter van de band Senyawa, resoneerde lang na. Tijdens deze avond laten ze je delen in dat avontuur en de muzikale filosofie die hen verbindt.

De KOE is nog niet klaar met het midden. Het gezelschap speelt een selectie aankomst- en vertrekscènes uit de Russische en westerse literatuur, en vult die aan met eigen teksten. Acht acteurs laten 35 personages opkomen en afgaan in een symbiose van ontvangst- en afscheidsceremoniën. Want niemand blijft.

Met weemoed blikt De Warme Winkel terug op het geloof in de grote verhalen en de tijd waarin liefde politiek was, kunst een politieke daad en de politiek nog kunst. Want waar zijn de vuisten, de vernieuwing, de honger, de glanzend futuristische, meedogenloze overtuiging en het grote hart van Vladimir Majakovski? 

In hun nieuwste voorstelling schept Forced Entertainment een wereld van absurde ontkoppeling, strijd en komische herhaling. Terwijl de spelers zich in een onmogelijke illusie begeven, onthult zich iets dat het midden houdt tussen een chaotisch tv-programma, cabaretvoorstelling, en telepathische truc. Het resultaat is een indringende performance over optimisme, zelfbeschikking en het verlangen naar verandering: pure magie!