De deelname aan de Amerikaans-Britse invasie van Irak in 2003 betekende het eerste Japanse militaire engagement sinds WO II. Historische vredesbetogingen in Tokyo volgden, tussen de manifestanten heel wat jongeren. In Five Days in March delen enkele personages hun hoogstpersoonlijke bekommernissen. Het beeld dat zij je geven van het alledaagse, private leven in Tokyo contrasteert met hun publieke deelname aan de betoging. Met deze herwerking van zijn originele creatie uit 2007 (toen te zien in de Kaaistudio's) schetst Toshiki Okada een generatie jongeren die het spoor bijster is.

El Conde de Torrefiel is een van de recente revelaties van het Kunstenfestivaldesarts. Het duo uit Barcelona creëert steevast visuele performances waarin hyperrealistische tableaus clashen met scherpe tekst – een mix van geschiedenis, actualiteit en futurisme. LA PLAZA beschouwt het podium als plein: een publieke plek die tegelijk dagelijkse, banale bezigheden in het Europa van vandaag laat zien én verontrustend toekomstscènes verbeeldt.

Jonathan Burrows, danser en choreograaf. Matteo Fargion, muzikant en componist. Altijd met z’n tweeën… maar dit keer niet! Ze nodigen in elke stad vier lokale kunstenaars uit – in Brussel zijn dat Mette Edvardsen, Dounia Mahammed, Lili Rampre en Andros Zins-Browne – met als vertrekpunt ‘de mogelijkheid en onmogelijkheid van gemeenschap’. De ingrediënten? 72 kleien beeldjes van eigen makelij, groepsgezangen en Indische drone-klanken op smartphones.

Beeldend kunstenaar Fabrice Samyn installeert zijn zeven Breath Pieces rondom een wachtkamer. Performers voeren verschillende acties uit die je tijdsbewustzijn intensifiëren en je aandacht richten op het fundamentele en oncontroleerbare van ademhaling. Ieder onderdeel volgt een raadpleegbaar protocol dat de interacties tussen performers en publiek bepaalt.

Vlak voor zijn dood gaf de grootvader van Stefan Hertmans hem een paar volgeschreven oude cahiers. De auteur stootte op armoedige kinderjaren in Gent, gruwelijke ervaringen als frontsoldaat tijdens WO I, en een jonggestorven grote liefde. De jarenlange fascinatie voor zijn grootvaders leven bracht hem tot het schrijven van Oorlog en terpentijn. Nu maakt Jan Lauwers een theaterbewerking van het aangrijpende epos.

Stap binnen in dit even speels als onderzoekend maatschappelijk laboratorium. STRANGER is een levensgroot bordspel dat peilt naar eerste indrukken. Kun je met anderen delen wat je denkt bij het zien van een onbekend gezicht?

Gallop. Biography of a Body vertelt de bizarre levensloop van een lichaam. Dolores Bouckaerts tegenspeler is – via film en geluid – een snel en krachtig paard. De twee zijn elkaars tegengestelden tot aan de complete inwisseling toe, wanneer de cadans van zijn galop samenvalt met het ritme van haar hartslag.

Cock, Cock… Who's There? is een verontrustend en aangrijpend verslag van een jonge vrouw die intimiteit en geweld onderzoekt. Met de camera in de hand werpt Samira Elagoz een licht op de online manipulatie van lichamen, terwijl ze op een slimme manier de rollen omdraait van de typische man-vrouw-dynamiek op het internet.