Vier dansers ontpoppen zich op scène tot muzikanten. Traditionele Alpenmuziek, groepsdansen en rituelen ontdoen ze behendig – en met veel gevoel voor humor – van hun regels en conservatisme. Na SunBengSitting zet Simon Mayer zijn zoektocht naar traditie verder.

Mette Ingvartsen onderzoekt de manier waarop we vandaag omgaan met het lichaam en seksualiteit. Ze leidt je doorheen video’s, performances, boeken, films, bewegingen, tekst en beeld en brengt zo de geschiedenis terug tot leven.

Burrows en Fargion tonen opnieuw Body Not Fit For Purpose. De heren verzoenen persoonlijke politiek met de onmogelijkheid om iets van consequentie te zeggen met dans. Ondertussen onthullen ze de doorlaatbaarheid van een choreografie, voor welke boodschap ook.

Zes performers, een drummer, een pianist en een bassist ontmoeten elkaar in een ondergronds toevluchtsoord. Treed binnen in een wereld vol lust en illusie, ergens tussen nachtclub en arena in. De voorstelling van zaterdag 21/11 is afgelast omwille van het verhoogde veiligheidsniveau.

Choreograaf Laurent Chétouane waagt zich aan een iconisch werk: de Johannespassie van Bach. Hij is niet geïnteresseerd in een perfecte uitvoering en laat zijn dansers het passieverhaal niet uitbeelden. Zal Bach je ontroeren, zonder het vangnet van een strikte choreografie, zonder geschoolde zangers en met maar zeven instrumenten? Wat gebeurt er met Bach wanneer je zijn muziek ‘ontheiligt’?

PERFORMATIK 2015 DOUBLE BILL - Body Not Fit For Purpose is het eerste openlijk politieke werk van choreograaf Jonathan Burrows en musicus Matteo Fargion. Uitgangspunt is de nutteloosheid van dans om iets van enig echt belang uit te drukken, en tegelijk de inherente, glorieus gekke radicaliteit van de poging daartoe. Met sequenza brengen kunstenaar Manon de Boer en violist en componist George van Dam een programma van live performances en films rond vier composities voor soloviool.

Choreograaf Andros Zins-Browne en danseres Chrysa Parkinson herinterpreteren Het Zwanenmeer (Le Lac des Cygnes). Het oorspronkelijke verhaal blijft slechts impliciet aanwezig. Het eindresultaat krijgt de vorm van een holografische installatie van een fysiek lichaam dat langzaam verdwijnt in zijn virtuele tegenhanger.

Dansers, acteurs, muzikanten, scenografen, lichtontwerpers en costumières gaan in dialoog met elkaar. Sterke beelden volgen elkaar op. In Sketches/Notebook word je meegenomen door beeld, beweging en muziek. Onvermijdelijk word je meegezogen in een bizar, intiem ritueel.

Voor zijn Sacré Sacre du Printemps kiest Laurent Chétouane één van de meest invloedrijke werken uit de geschiedenis van de moderne dans. Anders dan Maurice Béjart of Pina Bausch verschuift hij het onderwerp van ritueel lenteoffer naar een offer van Le sacre du printemps zelf. Hij vraagt zich af waarom we als gemeenschap het vreemde willen assimileren.