Een theaterstuk dat zich gedraagt als een steen: hoe zou dat eruit zien? In How to Turn to Stone staan stenen, als ‘niet-levende’ dingen, model voor een ander soort van weerstand. Manuela Infante brengt stukjes geërodeerd verhaal bijeen. Fragmenten worden landschappen en die landschappen stapelt ze opeen als geologische steenlagen. Zo ontstaat een ‘minerale’ voorstelling, die je iets vertelt over wat er in stenen geschreven staat, en wat stenen in ons geschreven hebben.

Gisèle Vienne keer terug naar het Kaaitheater met een tekstbewerking van de Zwitserse schrijver Robert Walser. L'Etang (de vijver) is een muzikaal theaterstuk over een kind dat zich niet geliefd voelt door zijn moeder. Op het hoogtepunt van zijn wanhoop en als ultieme poging om haar liefde voor zich te winnen, veinst hij zelfmoord te plegen in een vijver. De kinderen en tieners van het dorp worden belichaamd door zeven mensgrote poppen, Stephen O’Malley van cultgroep SUN O))) tekent opnieuw voor de muziek.

Twaalf jaar na de première van Springville – ooit nog te zien in de Kaaistudio’s – neemt Miet Warlop de voorstelling opnieuw op als een herinnering die ze wil herbeleven, of als een song die ze met een nieuwe groep performers wil coveren. Op de scène staat een huis. Het huis is een springplank, een trampoline voor de verbeelding. Door verschillende openingen slikt het huis bezoekers op en spuwt ze dan weer uit. Ben je klaar voor deze sprong in het ongewisse?

SPARKS 2021 van Francesca Grilli is een participatief project dat gebaseerd is op een eenvoudige handeling: kinderen lezen de toekomst van volwassenen in de palm van hun hand, als een hoopvol gebaar en als breuk met het verleden. Het opzet is eenvoudig; de kinderen, mysterieus. En als volwassene moet je vooral zwijgen. Wees stil, geef je over aan hun kracht, en stel je open voor hun visies en reflecties.

Jan Decorte en Sigrid Vinks zetten de komende jaren in op samenwerken met jonge performers. BLOOD LTD by Bloet wordt een project met de densiteit van een zwart gat. Alle thema’s, visies, meningen, dogma’s en manifesten worden opgeslokt en evolueren van een betekenisloos nulpunt naar een betekenisvolle chaos. Jan Decorte en Sigrid Vinks creëren samen met Ika Schwander en Oumar Dicko een eigen theatertaal: licht, fluisterend en vluchtig.