Op een leeg podium onder felle lampen doen zes troosteloze clowns hun best om samen de tijd te verdrijven. Ze vliegen elkaar in de haren, komen tot bedaren – en dan herbegint het spel van voren af aan. Out Of Order balanceert op een slap koord tussen grap en tristesse. Het is een voorstelling in flarden, die wijst op een wereld aan flarden.

Deze gecureerde Beckett-avond brengt een verrassende mix aan vormen samen: een monoloog door Johan Leysen; een wetenschappelijke lezing over geheugen, neurologie, machines en bewustzijn; een video-installatie met immersief (post-)apocalyptisch landschap; én een concert. Met dit parcours verkent Kris Verdonck zijn met Beckett gedeelde fascinatie voor technologie, en de toenemende strijd tussen mens en machine.

In deze persoonlijke performance vervlecht Khadija El Kharraz Alami perspectieven uit Euripides’ Medea met haar eigen verhaal over opgroeien tussen de westerse en de Marokkaanse wereld – en over de botsing van krachten in jezelf.

Een jonge vrouw in een stad die al tientallen jaren bezet is. Op de dag van de begrafenis van haar vader ondekt ze zijn architecturale tekeningen. Broken Shapes is een hybride theatrale ervaring tussen installatie, video en performance in, die onderzoekt hoe fysieke omgevingen inwerken op het mentale. Op scène staat één actrice, haar woorden worden ondersteund én onderbroken door de visuele ingrepen rondom haar.

Voor deze ‘remake’ van Iemand van ons (2005) mobiliseert Tristero een doorgewinterde cast met véél levenservaring. Reinhilde Decleir, Mark Verstraete, Janine Bischops, Bob De Moor, Kristin Arras en Kris Smet klimmen samen in een groot bed, en praten over politiek, de liefde en het leven. Met een trefzeker gevoel voor humor tasten ze elkaar af, liggen ze te luisteren en te woelen en geven ze zichzelf bloot.

Op zoek naar inzichten over de liefde, gaat Maatschappij Discordia bij Elfriede Jelinek te rade. Waar Marguerite Duras hen vorig seizoen meevoerde in een levenslange poging om een eerste liefdeservaring onder woorden te brengen, stuit Discordia bij Jelinek meteen op de provocatie. Welk beeld schetst deze schrijfster – een ster in het onthullen van clichés – van de liefde… en de vrouwelijke beleving ervan?

Benjamin Verdonck bouwt en bedient een ongewoon planetarium van plakband, touwtjes en karton.

In 1994 schreef Jan Decorte zijn onnavolgbare theatertekst Bloetwollefduivel: een gitzwarte abstrahering van het ultieme stuk over het kwaad: Shakespeares Macbeth. body a.k.a. vertrekt vanuit deze iconische tekst, maar wil het kwaad bezweren en de neerwaartse spiraal ombuigen naar een extatische roes. Jan Decorte, Sigrid Vinks en het jonge multitalent Lisah Adeaga werpen hun body en soul in de strijd.