Het Kaaitheater en het RITS slaan de handen in elkaar voor de presentatie van de afstudeervoorstellingen van de theateropleidingen aan het RITS. Gefascineerd door het kritische moment waarop alledaagse situaties overgaan in het mysterie of in de greep geraken van het bovennatuurlijke en beïnvloedt door Poe, Kafka en de Franse surrealisten heeft Cortázar een eigen vorm ontwikkeld, die Renée Goethijn inspireert voor het creëren van een eigen turquoise universum.

Het Kaaitheater en het RITS slaan de handen in elkaar voor de presentatie van de afstudeervoorstellingen van de theateropleidingen aan het RITS. Endgame is de masterproef regie van Aurelie Di Marino.

In Nora (A Doll’s House), Henrik Ibsen wrote a sharply critical play about the traditional roles of husband and wife in 19th-century marriage. This time tg STAN will be performing in English; Nora is a fascinating story about moral condescension and social hypocrisy, but it is also a subtle critique of consumerism in the Europe of 2012. Nora has been selected for the 2013 Theaterfestival.

Het Kaaitheater en het RITS slaan de handen in elkaar voor de presentatie van de afstudeervoorstellingen van de theateropleidingen aan het RITS.
Michael Bijnens trok binnen het kader van zijn masteropleiding aan het RITS naar Ciudad Juárez, en reisde maandenlang door dit grensgebied tussen de onverdraaglijke realiteit en de weinig verzachtende fantasie. Hij ontmoette er ongelukkige Amerikaanse cowboys, sympathieke dealers, geheimzinnige DEA-agenten en een evangelisch priester die zijn eigen gekkenhuis uitbaat temidden van een goddeloze woestijn.

Het Kaaitheater en het RITS slaan de handen in elkaar voor de presentatie van de afstudeervoorstellingen van de theateropleidingen aan het RITS. Een maand lang leefde Gorges Ocloo op deze weide samen met een aantal koeien, om ze te observeren en ze te koloniseren. Dörfer der Welt is een multidisciplinair locatieproject in Genk dat het fenomeen van de koloniale mensententoonstellingen en vooral de bijhorende antropologische blik als uitgangspunt neemt.

Het Kaaitheater en het RITS slaan de handen in elkaar voor de presentatie van de afstudeervoorstellingen van de theateropleidingen aan het RITS. De jonge makers lieten zich vrij inspireren door de controversiële roman WIJ van Elvis Peeters over een groep jongeren die zich te buiten gaat aan zinloos geweld en verregaande seksuele experimenten. Wat drijft hen tot deze daden?

De ‘H’ in H, an incident verwijst naar het leven en het werk van de Russische schrijver Daniil Harms (of Charms). Harms is de auteur van een merkwaardig oeuvre. Zijn humor én zijn gewelddadigheid doen aan die van Monty Python denken. H, an incident is de eerste muziektheaterproductie van theatermaker en beeldend kunstenaar Kris Verdonck.

In Balthazar (1. Stories) staat een ezel in het ‘centrum van de actie’. Hij wordt niet herleid tot een levend decorstuk maar krijgt de hoofdrol. Een groep menselijke performers wordt met hem geconfronteerd. Balthazar (1. Stories) is geïnspireerd op de film Au hasard Balthazar (1966) van Robert Bresson. De film vertelt het bewogen levensverhaal van een ezel. 

De Brusselse theatermaakster Isabelle Dumont stelde een ‘rariteitenkabinet’ samen, een bonte verzameling ‘artificialia en naturalia’ – kunstvoorwerpen en wonderen van de dierenwereld. Ze liet zich leiden door haar verbazing, liet zich verrassen en deelt haar verrukking met het publiek. Aan de hand van haar verzameling vertelt zij een verhaal over de verhouding tussen mens en dier door de tijden heen.

Een pleidooi voor de verbeelding in het hart van Europa, waar dromen steeds meer onder druk komen te staan. Vijftig jaar na Martin Luther Kings beroemde toespraak in Washington (1963) verwoorden de Belgisch-Nigeriaanse romanschrijfster Chika Unigwe en de Brusselse politicoloog en socioloog Philippe Van Parijs ieder hun ongefilterde droom voor de wereld van morgen.

In 2012 is het dertig jaar geleden dat theatermaker en beeldend kunstenaar Jan Fabre een zeer opgemerkte intrede deed in de Vlaamse theatergeschiedenis. Twee jaar later veroverde hij de internationale podia met De macht der theaterlijke dwaasheden. Ook in deze tweede voorstelling stelt Jan Fabre het theater (de opera, de dans) als medium in vraag. Tegelijk verbindt hij het theater van dat moment (1984) – en in het bijzonder zijn eigen theaterarbeid – met het theatrale erfgoed en met de kunstgeschiedenis. Rode draad is het sprookje De nieuwe kleren van de keizer, een metafoor voor de illusie, voor het liegen van het theater.