Mohamed El Khatib bracht maanden door in verschillende lagere scholen, ontmoette meer dan honderd 8-jarigen met diverse sociale achtergronden, en luisterde naar wat ze te zeggen hadden. Wat hij vaststelde was dat bij veel van deze kinderen de ouders niet meer samen waren, en dat die scheiding een centrale plek in hun leven innam. Daarom wil hij van hen weten: Welke vraag zou je vandaag aan je ouders willen stellen?

Wat is de impact van verregaande digitalisering op ons leven? Op welke manier verandert het de manier waarop we denken, voelen, spreken of liefhebben? Maak kennis met Bartlebabe, creatuur van Anna Franziska Jäger en Nathan Ooms, figuur tussen mens en algoritme. Ze laat een massa online content los op de analoge realiteit van het theater, tot die dusdanig verstoord wordt en een monsterlijk gelaat krijgt.

Wat doet het met iemand om op te groeien zonder een warm en veilig nest? Kyoko Scholiers verdiepte zich maandenlang in de wereld van de jeugdhulp: ze interviewde jeugdrechters, pleeggezinnen, kinderpsychiaters, opvoeders, kinderen en hun ouders… Vanuit al deze ervaringen schreef ze de fictieve theatertekst BOY, met een live gezongen soundscape door het kinderkoor van Opera Ballet Vlaanderen. BOY was vorig seizoen al te zien in Kaaitheater, en keert nu terug wegens grote vraag!

De jonge schrijver Édouard Louis is in Frankrijk de grootste literaire sensatie sinds Michel Houellebecq. Ivo van Hove bewerkte zijn roman Wie heeft mijn vader vermoord tot monoloog, speciaal voor Hans Kesting. Het is een aangrijpend verhaal over een vader die op zijn vijftigste fysiek en mentaal een wrak is door te werken in de zware industrie van Noord-Frankrijk. Ook schrijft Édouard Louis over hoe hij als jonge homoman door zijn eigen arbeidersfamilie tot outcast werd verdoemd. Een brutale, schitterende tekst.

Door middel van dans, verhalen en de projectie van foto’s en film roept de Senegalese danseres en choreografe Germaine Acogny in deze geëngageerde autobiografische solo zowel de geschiedenis van haar familie op als die van West-Afrika. Het stuk stelt vragen over de plaats van de vrouw, de frictie tussen traditie en emancipatie en hoe identiteit meer een weg voorstelt dan een eindpunt is.

Of je Magical and Elastic nu een musical, gedeconstrueerde musical of een anti-musical wilt noemen, maakt niet zozeer uit. Muziek, choreografie, beeld en taal zijn op elkaar aangewezen. Deze voorstelling is een plek waar je ziet om te luisteren en luistert om te zien. Verwacht een magische performance waar een narratief ontstaat vanuit een beeld, een choreografie tot stand komt dankzij de muziek, en de muziek vertrekt vanuit de woorden…

Hoe vertaal je de intensiteit, complexiteit en fysicaliteit van een muziekwerk in dans? In haar nieuwe creatie Duet for Two String Trios, zoekt Claire Croizé samen met het Goeyvaerts Strijktrio naar antwoorden op deze vragen via twee strijktrio's van de hedendaagse componist Charles Wuorinen. Dansers Emmi Väisänen en Jason Respilieux gooien hun lichamen in de strijd tegen dit auditief geweld. Muziek en dans draaien om elkaar heen in een spel dat even dynamisch en veranderlijk is als de strijktrio’s zelf: nooit een één-op-één vertaling, altijd een dialoog.

Stel je een toren voor van ontelbare lampen en lichtbronnen.

bodies of knowledge (BOK) ziet de stad als een rijke bron van waardevolle kennis. Elke passant zou je iets kunnen leren vanuit zijn of haar eigen achtergrond en levenservaringen. BOK probeert deze onzichtbare of onderdrukte kennis, die mogelijks kan bijdragen aan een sociaal rechtvaardigere samenleving, te delen via mondelinge overdracht.  The Big BOK Multiplication vertelt het verhaal van BOK over de afgelopen anderhalf jaar in Brussel. Het is een bijeenkomst van een lerende gemeenschap en een ontmoeting met een levend corpus van niet-dominante kennis. Voel je vrij om mee te doen en mee te leren.