Jonathan Burrows, danser en choreograaf. Matteo Fargion, muzikant en componist. Altijd met z’n tweeën… maar dit keer niet! Ze nodigen in elke stad vier lokale kunstenaars uit – in Brussel zijn dat Mette Edvardsen, Dounia Mahammed, Lili Rampre en Andros Zins-Browne – met als vertrekpunt ‘de mogelijkheid en onmogelijkheid van gemeenschap’. De ingrediënten? 72 kleien beeldjes van eigen makelij, groepsgezangen en Indische drone-klanken op smartphones.

Hoe anders kijk je naar dans of beluister je een muziekstuk, wanneer ze gecombineerd worden met een andere choreografie, een andere muzikale compositie? Welke betekenissen, impressies en beelden komen in je op, en welke onverwachte luister- en kijkverhoudingen wekken de wisselende combinaties op?

In de loop der jaren bracht Christodoulos Panayiotou een archief samen over de manieren waarop fictie kan ontsnappen aan sterfelijkheid en eindigheid. Van Dalida's meest tragische nummers tot Michael Jacksons verlangen om een laatste keer op te treden. Tijdens Dying on Stage onthult hij dit archief. Soms met de precisie van een lezing, dan weer volgens de onbepaaldheid van nachtelijk surfen op internet.

Juli 1968. Het legendarische Paradise Now van The Living Theatre gaat in première in Avignon. De spelers proberen een revolutie te ontketenen door het publiek in een staat van paraatheid te brengen. Een halve eeuw later gaat Michiel Vandevelde op zoek naar de restanten van de erfenis van mei ‘68, samen met een nieuwe generatie jongeren.

Een man beweegt voorzichtig tussen kartonnen decorstukken. Alles lijkt vredig in dit gestileerde paradijs, tot een plotse regenbui escaleert tot een vernietigende stortvloed. Een decennium na de première van BLESSED blijft Francisco Camacho zich vastklampen aan een wereld die al lang in puin ligt.

Samen met dansers van Rosas trippelen de kinderen voorzichtig de wereld van de dans binnen. Tempo, improvisatie, lenigheid en lichaamsbeheersing staan centraal in deze swingende workshop op de saxofoonklanken van John Coltrane.

The Monastery landt voor de vierde keer in de Kaaistudio’s, om met een laatste rituele dag het RE:RITE-seizoen af te sluiten. Stap voor één uur of een hele dag binnen bij deze experimentele spirituele stadsgemeenschap, en word je bewust van je hele zijn en van wat je omringt. De rituelen van dit afsluitmoment draaien rond ‘Buying Time’: hoe kunnen we op een andere manier omgaan met de tijd en met onze perceptie van de publieke ruimte.

Zoals Fellini Roma maakte – een ode aan zijn stad – viert Jan Fabre zijn eigen complexe, maffe land. Hij doet dat in de meest geschikte taal om de geest van deze glibberige staat te grijpen: die van het theater, die van het beeld. Met een internationale cast van performers en muzikanten gaat hij op zoek naar de Belgische identiteit. Raymond van het Groenewoud schrijft een reeks lijfliederen, auteur Johan de Boose tekent voor de tekst. 

Trials of Money maakt van de theaterzaal een rechtbank die nog niet bestaat. Beschouw dit als je uitnodiging om te zetelen in het Special Tribunal for Semi-Human Persons waarin het ding dat we doorgaans ‘geld’ noemen voor de rechter wordt gesleept. Kunnen we het verantwoordelijk houden voor de erbarmelijk staat van de wereld?