La Piscine is a collective project that gathers different artistic practices and works addressed to a single spectator. Going from a walk with the eyes closed, to a conversation, to a bath, a single spectator and one of the artists will tune to each other to draw a singular path into Les Bains du Centre – at the heart of the Marolles.

Het Kaaitheater zoekt een assistent van de technisch directeur voor indiensttreding vanaf 15 augustus 2018.

Emeritus Professor Gloria Wekker is coming to talk about the profound paradox of places like the Netherlands, Belgium, and other countries with a colonial past: the emotion and aggression that race incites among the white population, while at the same time, race and racism seem to be denied. She explains concepts like white innocence, cultural archive, and intersectional feminism with reference to telling current examples.

Met je lichaam leren denken vindt in het Westen steeds meer ingang. Het contrast met onze westerse, kritische rationaliteit kan niet groter zijn: is er een brug tussen deze twee uitersten mogelijk? Een gesprek met Edel Maex en Henk Oosterling, gemodereerd door Lisbeth Imbo.

Iedereen blijft welkom bij Globe Aroma. De politie en sociale inspectie ook. Maar de veilige context die onze werking tot een voorbeeld van interculturaliteit en artistieke productie maakt, mag niet geschonden worden.

Globe Aroma is an open place in the heart of Brussels where people are welcome, independent of their origin, personal situation or status. On Friday last week, twenty policemen of the federal police barged into Globe Aroma and took away seven artists.
A memorandum for One Alarm, Many Voices.

In this ritual-themed season, Kaaitheater is not only welcoming artists. For example, the spiritual urban community The Monastery is coming to the Kaaistudios four times. You are invited to discover the monastic life, for one ritual or for an entire day. But what exactly is the monastic life? Time for a profound conversation with monk Elle.

Patrícia Portela in conversation with Pieter T'Jonck on Parasomnia.

Documentairemaakster en beeldend kunstenaar Els Dietvorst woont sinds een vijftal jaar in Ierland. In 2015 maakte ze daar The Rabbit and the Teasel, over het leven van de Ierse boeren. Het werd het eerste luik van een triptiek over de mens-natuur-relatie en onze voedselketen. Met I watched the white dogs of the dawn presenteert ze nu het tweede luik. Ditmaal zijn de Ierse vissers aan de beurt, die het steeds moeilijker trekken onder de Europese quota’s voor visvangst. Een gesprek over een wereld op de helling. Of zoals de schrijver John Berger het zou zeggen: “It is the end of something.”

We asked Mohamed Ikoubaân and Cees Vossen – the director and programme director of Moussem Nomadic Arts Centre, respectively – why they decided on Casablanca this year.

In the run-up to the longest night of the year, on 21/12, she initiates an experiment focused on contemporary forms of hibernation. And you can be part of it. How can we reinstate the dark to its essential place? Animals retreat to their dens or caves and eat their food supplies – but how can we as people find a better way to digest this life?